Ανεξίτηλα τα σημάδια της οικονομικής κρίσης στο σώμα της πόλης. Μιας κρίσης που κανείς δεν ξέρει που θα βγάλει, αλλά πάντως καθημερινά παράγει όλο και περισσότερα θύματα.

Την ίδια ώρα που ένας άστεγος βρίσκει καταφύγιο για ένα βράδυ στο πλατύσκαλο μιας πολυκατοικίας, ακριβώς δίπλα κάποιος άλλος θησαυρίζει εκμεταλλευόμενος την οικονομική ανέχεια και την άμεση ανάγκη για λίγο ρευστό.

Η εικόνα τα λέει όλα. Αν δεν έχεις, θα βρεθείς στον δρόμο. Αν δεν έχεις κάτι να πουλήσεις, τη νύχτα θα κοιμηθείς σε κάποιο πλατύσκαλο. Αν δεν έχεις, ακόμα και αυτός που του πούλησες ένα δαχτυλίδι για ελάχιστα ευρώ, ούτε αυτός θα ξανασχοληθεί μαζί σου...

Μέσα στα "μαγαζάκια του τρόμου" που έχουν ξεφυτρώσει παντού σε κεντρικούς δρόμους στην Καλλιθέα καθημερινά ξετυλίγονται τραγικές ανθρώπινες ιστορίες γεμάτες θλίψη και αγωνία για την επόμενη ημέρα με θύματα ανηλίκους, ανέργους, ηλικιωμένους ακόμα και πολιτικά πρόσωπα της περιοχής. Σε δρόμους που υπήρχαν καταστήματα που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και ο κόσμος έβγαινε από μέσα τα Σάββατα με δεκάδες σακκούλες με ψώνια. Αυτές οι εικόνες δεν θα επιστρέψουν στην Καλλιθέα ποτέ ξανα.



Τα καταστήματα αυτά όχι μόνο στην Καλλιθέα, αλλά παντού στην Ελλάδα λειτουργούν νόμιμα, εκδίδουν όλα τα νόμιμα παραστατικά κι ελέγχονται συχνά από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Και;...

Πεδίο δόξης λαμπρής εκμετάλλευσης για αρκετούς από τους ιδιοκτήτες τέτοιων καταστημάτων αποτελούν και οι μετανάστες. Συνήθως όταν εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους για το "ευρωπαϊκό όνειρο" παίρνουν μαζί τους ποσότητες χρυσαφικών "δασκαλεμένοι", γνωρίζοντας δηλαδή ότι θα βρουν να τα εξαργυρώσουν με αντάλλαγμα μερικές εκατοντάδες ευρώ για τα πρώτα τους έξοδα στην Ελλάδα ή για να συνεχίσουν το ταξίδι τους σε κάποια χώρα της Ευρώπης. 

Θυμούνται όλοι μια παλιά διαφήμιση που στο τέλος έλεγε: "Ο χρυσός μας φέρνει πιό κοντά". Προφανώς και δεν ισχύει πλέον.

Μάνος Μεϊμαράκης