Η καθημερινότητα των κατοίκων της Καλλιθέας απουσιάζει από το προεκλογικό πρόγραμμα του δημάρχου Καλλιθέας, αναφέρει σε μια ακόμα πύρινη ανακοίνωση ο συνδυασμός Μια πόλη στο δρόμο.
Η μαχητική παράταξη δεν αφήνει αναπάντητη καμμία απολύτως δημόσια τοποθέτηση του Δημήτρη Κάρναβου αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι δημότες,
«Οι γειτονιές της Καλλιθέας υποφέρουν από την εγκατάλειψη, με διαλυμένα πεζοδρόμια και ανεπαρκή φωτισμό» σημειώνει μεταξύ άλλων η δημοτική παράταξη.
Ταυτόχρονα, «για να ανοίξει ξανά ο δρόμος προς ένα καλύτερο αύριο» ο συνδυασμός με σύνθημα «οργανώνουμε τις αντιστάσεις στις γειτονιές μας» συνεχίζει με ένταση τις εξορμήσεις στις συνοικίες της Καλλιθέας.
Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου μας Χρήστος Ιωαννίδης στο Β’ ΚΑΠΗ Καλλιθέας
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Από το «μεγαλύτερο πρόγραμμα έργων στην ιστορία της σύγχρονης Καλλιθέας» για το οποίο επαίρεται ο νυν δήμαρχος της πόλης Δημήτρης Κάρναβος σε συνέντευξή του στο cnn.gr λείπει ένα πράγμα: η καθημερινότητα των κατοίκων της Καλλιθέας και όχι του ιδρύματος Νιάρχου, η ζωή των εργαζομένων και ανέργων, των μεταναστών, των φτωχών, του λαού της πόλης.
Γιατί το βλέμμα της απερχόμενης δημοτικής αρχής, όπως και των προκατόχων και επίδοξων διαδόχων της, επικεντρώνεται στα μεγάλα, χλιδάτα έργα, που λίγα λένε στην καθημερινότητα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν στοιβαγμένοι στην πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Ελλάδας.
Γιατί όσο προβάλλεται ξανά και ξανά (αλήθεια, για πόσα χρόνια ακόμα;) ως ένδειξη αναβάθμισης της Καλλιθέας η λειτουργία του ΚΠΙΣΝ (όπου χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία για έναν μεγάλο, ελεύθερο δημόσιο χώρο), η υπόλοιπη πόλη πνίγεται στο μπετόν.
Υποφέρει από την έλλειψη ελεύθερων χώρων και την πλήρη απαξίωση ακόμα και των απειροελάχιστων πάρκων που διαθέτει.
Ακόμη και για το οικόπεδο του πρώην ΙΚΑ έχει προγραμματισθεί η ολική τσιμεντοποίησή του.
Και φυσικά από το αιώνιο εργοτάξιο της παραλιακής που στερεί από την πόλη μια μοναδική ευκαιρία να ανοιχτεί προς τη θάλασσα.
Πρόκειται για μια κατάσταση βεβαίως για την οποίαν ευθύνεται κυρίως η Περιφέρεια Αττικής της οποίας η διοίκηση όμως είναι «ομοαίματη» με τη δημοτική αρχή της Καλλιθέας, η οποία – να μην ξεχνάμε – στο παρελθόν έχει φανεί έτοιμη να μετατρέψει την τελευταία ευκαιρία για έναν μεγάλο χώρο πρασίνου σε ένα τεράστιο mall, σαν τη Μαρίνα Φλοίσβου.
Όσο στην πλατεία Δαβάκη εγκαθίστανται «έξυπνα παγκάκια»(!) εκτεταμένες περιοχές της πόλης βυθίζονται στις λάσπες με μια ισχυρή νεροποντή, αφού μόνο το 1/3 της Καλλιθέας διαθέτει δίκτυο ομβρίων.
Όσο διαφημίζεται η έλευση του μετρό, η πόλη παραμένει αποκομμένη από τους υπάρχοντες δύο σταθμούς του Ηλεκτρικού λόγω (και) της ανυπαρξίας δημοτικής συγκοινωνίας που θα έφερνε όλους τους κατοίκους της πόλης κοντά στο δίκτυο σταθερής τροχιάς.
Όσο γίνεται λόγος ξανά και ξανά για αναπλάσεις, για ανοικτό κέντρο εμπορίου, τα μικρομάγαζα της πόλης υποφέρουν από την εξαπλούμενη φτώχεια λόγω της πιστής εφαρμογής από τοπικό και κεντρικό κράτος μιας πολιτικής κομμένης και ραμμένης στα μέτρα των πλουσίων και της ΕΕ. Τα ενοίκια εκτοξεύονται και η στέγη καθίσταται άπιαστο όνειρο για χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως νέους/νέες και μετανάστες/μετανάστριες. Ενώ, την ίδια ώρα, οι γειτονιές της Καλλιθέας υποφέρουν από την εγκατάλειψη, με διαλυμένα πεζοδρόμια και ανεπαρκή φωτισμό.
Ως Μια Πόλη στο Δρόμο πιστεύουμε ότι η βελτίωση της ζωής του λαού της πόλης δεν περνά ούτε μέσα από φαραωνικά σχέδια αναπλάσεων που γίνονται «για εμάς, χωρίς εμάς», ούτε από μεγάλα λόγια για έργα που κάποτε «θα» γίνουν. Αλλά μέσα από τη συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση άμεσων μέτρων για μια καλύτερη καθημερινότητα για όλους και όλες, με αιχμή του δόρατος τη μάχη για πρόσβαση στην κατοικία, για πραγματικά ελεύθερους δημόσιους χώρους, για ποιοτικές δωρεάν δημοτικές υπηρεσίες για όλους και όλες».
